مقام رضا از مهمّترین مراتب و مقامات بندگان و از شاخص ترین ویژگی ها برای سلامت معنوی می باشد که موجب سعادت دوجهانی می گردد. انسان برای نیل به مقام رضا باید باطن خود را از آلایشها پاک سازد و محبت دنیا را از دل خارج کند.

انسان در اوجِ رضا به قضای خداوند ابتلائات را با اقبال می پذیرد و چون از خداوند است مبارک می داند و محبوب می شمارد وقتی انسان به این مرتبه از معرفت می رسد آرامشی پایدار در جانش ساکن می شود، درهای بهشت در همین دنیا به رویش باز و در همین سرای طبیعت ،بهشتی زندگی می کند.