شمس تبریزی در مقالات می نویسد:ایام را از شما مبارک باد ، ايام مي آيند تا بر شما مبارك شوند، مبارك شمائید!

انسان ، مظروفِ ظرفِ ايّام است یا از منظری ، ظرفی است که به مظروفِ منفعلِ ایّام ، شکل ، رنگ و بو می دهد . مباركي ايام، به وجود انسانهاي پربركت است.

خاک را منزلتی در همه آفاق نبود

گر نبودی به زمین خاک نشینانی چند

ايّامي مبارك است كه پندار ،گفتار و کردارِ نیک در آنها ، مجال ظهور و بروز پيدا كند

رهرو تویی و راه تویی؛ منزل تو
هشدار که راه خود به خود گم نکنی

در ادبیات عرفانی، تحوّلِ روزگار را با تحوّلِ دل هماهنگ می خواهیم !دعای تحویلِ سال هرچند در کُتُبِ مشهورِ ادعیه نیامده،ولی جالب است: "یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ

نادر ابراهیمی در "یک عاشقانۀ آرام" می نویسد: "در بهاران گل نيست که باز مي‌شود، گره‌هاي روح انسان است" و می نویسد: "بهار، بيش از آنکه حادثه‌اي در طبيعت باشد، حادثه اي است در قلب آدمي و پيش از آنکه در طبيعت،محسوس باشد،در حسي انساني وقوع مي يابد."

سخن شمس نیز همین است ، می گوید: تبرُّک ایّام به ما بستگی دارد و آنچه درون ماست. اگر خودمان مبارک شویم، به ایّام هم برکت خواهیم داد و هر لحظه در درون عیدی خواهیم داشت چنانکه مولانا می گوید:

عارفان هر دمی دو عید کنند

عنکبوتان مگس قَدید کنند

عنکبوت مگس ها را شکار و نگهداری می کند تا بعداً استفاده کند ، ولی عاشق در لحظۀ حال خوش است و شادی اش را موکول به آینده نمی کند بلکه ایّام به یُمن و واسطۀ شور و شوق درونی او، رنگ شادی می گیرند. از این رو هر روزشان نوروز است.مولانا می گوید: شادی ها و طراوت های عالم خارج و زیبایی گل ها و سبزه ها انعکاسِ طراوت درون است

باغ ها و سبزه ها در عینِ جان

بَر بُرون ، عکسش چو در آبِ روان

باغ ها و میوه ها اندر دل است

عکسِ لطفِ آن بَر این آب و گِل است

اگر دل خوش نباشد، هیچ چیز زیبا نیست:

عید هر کس در درون وی بوَد

چون عزا آنجاست عیدش کی بوَد؟!